خدایا دوستت دارم برای هر چه

حتی اگر بدانم فردا تکه تکه خواهم شد

باز هم درخت امیدم را عاشقانه خواهم کاشت 

نه برای برداشت میوه اش 

برای اینکه افسوس نکاشتن را با خود حمل نکنم   

ملکا ذکر تو گویند.

🍃ملڪا ذڪر تو گویم💖
🍃ڪه تو پاڪی و خدایی💖

🍃نروم جز به همان ره💖
🍃ڪه توام راه نمایی💖

🍃همه درگاه تو جویم💖
🍃همه از فضل تو پویم💖

🍃همه توحید تو گویم💖
🍃ڪه به توحید سزایی💖

کسی بیرون قاب ها

بر ناقه اى عریان نشسته بود و بر تقدیر تلخ خویش ناله مى کرد و تازیانه مى خورد. روضه خوان محله مان مى گفت: «زینب ستم کش» و من در ذهنم پیرزنى خمیده و فرتوت را مجسم مى کردم که تنها ضجه کردن و صورتْ خراشیدن مى داند. زنى که در اوج نبرد، مدام غش مى کند و از حال مى رود. کسى که بعد از عاشورا چیزى فراتر از یک زن اسیر نیست؛ طنابى برگردن، شانه هایى فروافتاده و موج اشک و آه بر چهره؛ اسیر! یک زن کاملاً معمولى! با تمام هویت زنانه اش که ناگهان در میان یک حادثه غیر معمولى قرار مى گیرد.

آنرا که تویی چاره بیچاره خواهد شد

نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد

آواره عشق ما آواره نخواهد شد

آن را که منم خرقه عریان نشود هرگز

وان را که منم چاره بیچاره نخواهد شد

آن را که منم منصب معزول کجا گردد

آن خاره که شد گوهر او خاره نخواهد شد

آن قبله مشتاقان ویران نشود هرگز

وان مصحف خاموشان سی پاره نخواهد شد

آیات دلنشین